Veda Tamam Son Adlandırmak muazzam bir şey. Rafa kaldırmayı kolaylaştırıyor. Zihin çözemediği düğümü ayağına doluyor. Ne zaman ki doğru adlandırmayı yapıyorsunuz, yaşadığınız şeye bir ad verebiliyorsunuz, artık ayağınıza dar gelen o ayakkabıyı çıkarıp daha sağlıklı yola devam ediyorsunuz. Ve hep aşağılayarak nefret ederdi, kendinden nefret etmemesi için kendini daha yukarıda hissetmesi gerekirdi." Bu bir kısır döngü. Çocuk kafası. Sen ve ben aynı anda değerli olamayız, tahterevalli gibi birimizin olduğu yerde diğeri olamaz. 0-6 yaş arası egosantrik benlik algısı. Gepetto, kukla yapması için arkadaşının kendisine verdiği odun parçasının sihirli olduğunu nereden bilebilirdi ki? Yaşam gerçekten korkunç bir incinme. Açıkça söylesin ya da söylemesin, bu herkes için böyle. Annem ağladığı zaman,kendimi hep çocuk sanıyorum...